Maso at Panitik: Lupang Kanduli - ni Anthony Barnedo

Lunes, Oktubre 18, 2010

Lupang Kanduli - ni Anthony Barnedo

LUPANG KANDULI

ni Anthony P. Barnedo

Kapirasong paraiso’y kanilang pinagyaman

Upang maging kanlungan nitong abang mamamayan

Ang lawa ay karugtong ng kanilang kabuhayan

Hantungan ng kanilang masiglang kinabukasan.

Kaunlaran ay yumabong sa paglipas ng taon

Dati’y bahay na pawid ngayo’y bato ang silungan

Ilang bagyo na rin ang sumubok sa katikasan

Para sa pamilya’y pinamalas ang katatagan.

Sa mapang-akit nitong taglay na likas na yaman

Lawa’y pinanlisikan nitong pagkagahaman

Tila ang bait upang mangingisda ay tulungan

Binuhos ang puhunan sa pag-alagwang tuluyan.

Sinamantala na ang lahat ng pagkakataon

Nagpyesta ang kapitalista, lawa’y ibinaon

Ang naging pyesa’y manggagawa’t sa tubo tumuon

Kasehodang pagkayurak ng abang kalikasan.

Ang gobyerno’y nakatanaw ng pangangailangan

Nakangising ginamit ang kanyang kapangyarihan

Binasbasan ang kita at binigyan ng katwiran

Pagkamal ng salapi ng iilang mayayaman.

Pagprotekta sa bayan ang pangunahing dahilan

Sa pagsasaayos nitong lawa ng karangyaan

Itinayo yaong dam sa dakong timog kanluran.

Hanggang ito’y naging palikurang walang imbakan.

Naglaho na ang samu’t saring natural na yaman

At naging pusali ang angkin nitong kagandahan

Ano kaya ang ibibida nito sa dayuhan?

Isang kahunghangan at sadyang kasinungalingan.

Noon ang kasaganaha’y tinatamasa ninuman

Ngayon ay pagdarahop ang grabeng nararanasan

Sa pagbulusok ng pag-unlad ng lagay ng bayan

Maralita’y lumubo’t nawasak pang kalikasan.

Lumipas ang panahon at ang bathala’y tumugon

Ang sisi’y sa maralita kung bakit nagkaganun

Kaya itong pobre’y sapilitang pinalilisan

Sa lupang kanyang tinubuan at kinalakihan.

Totoo ang panganib ay palagiang nariyan

Bagyo at pagbaha’y talagang kakahilakbuan

Ngunit hindi ang maralita ang may kasalanan

Ng trahedyang iginuhit ng sirang kalikasan.

Di ba’t ang may kasalanan ay silang namuhunan

Lantarang inagaw sa mahirap ang kabuhayan

Walang humpay sa pagtatayo ng palaisdaan

Hanggang dukha’y nawalan na ng pangingisdaan.

Kapitalista ang dapat na pinaparusahan

Pagkat ang pagkagahaman ang tunay na dahilan

Kung bakit ang lawa ay lusak ang kinahantungan

Naging impyerno! paraisong pinahalagahan!

Ngayon ang maralita’y itatapon sa kung saan

Serbisyo raw ng demokratikong pamahalaan

Ano kaya ang naghihintay na kinabukasan?

Paninirahan at kabuhayang walang katiyakan.

Pasasaan pa’t iiral matinding tunggalian

Siguradong di pagagapi ang uring gahaman

Kanila’y ililigtas pinagkukunan ng yaman

Kahit pa ipagbuwis ng buhay ng karamihan.

Huwag sanang maging marahas ang pamahalaan

Paglilingkod sa bayan gawing makatotohan

Maralita’t manggagawa sanang maging sandigan

Hindi kapitalista ang dapat na paglingkuran.

Pagkaganun pa man ang laban ay huwag bitawan

Magkaisa sa makataong interes ng bayan

Ang lawa ng karangyaan, ang lupang tinubuan

Iwaksi ang sistemang nagpapahirap sa bayan.

Tulang may labing limang pantig bawat taludtod.

Ang tulang ito ay hango sa mga kwento ng mga nakatira sa baybayin ng Laguna Lake o “Lupang Kanduli” na ang ibig sabihin ay lupang inaabot ng tubig mula sa lawa. Ang tula ay sumasalamin sa buhay at suliranin ng mga mamamayang naghahangad ng makataong serbisyo para sa katiyakan ng kanilangt paninirahan.

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento

Ang MASO AT PANITIK ay isang samahan ng mga makata at manunulat para sa uring manggagawa at masa ng sambayanan. Ang tema ng kanilang mga sulatin ay hinggil sa pakikibaka ng proletaryado, at pagwasak sa relasyon ng pribadong pag-aari ng mga kagamitan sa produksyon dahil ito ang ugat ng kahirapan. Sa panitikan ngayon, laganap pa rin ang kaisipan ng burgesya, mayayaman, kapitalista, at mga elitista. Sa kabilang banda’y laganap din ang nagsusulong ng kaisipang makabayan at pambansang demokrasya. Di dapat sa ganito lamang mauwi ang panitikan.

Para sa grupong MASO AT PANITIK, internasyunalismo at sosyalismo ang dapat lumaganap ngayon. Kaya nagkaisa ang ilang mga sosyalistang makata at manunulat na dapat gamitin ang literatura para sa pagsusulong ng kaisipang sosyalismo sa uring manggagawa at masa ng sambayanan. Tungkulin ng mga kasapi ng MASO AT PANITIK ang pagmumulat sa madla tungo sa adhikaing pagbabago at pagkakapantay sa lipunan hanggang sa maitatag ang isang lipunang sosyalismo.

10 Katangian ng Sosyalismong Tinitindigan ng BMP

Isa mga pangunahing dahilan ng pagbaklas ng BMP sa KMU ang magkaibang tindig ng dalawang samahan sa oryentasyon ng kilusang paggawa - magkakasya na lamang ba ang mga manggagawa sa pagsusulong ng pambansang demokrasya o ipaglalaban nila ang isang lipunan na bubuwag sa lahat ng anyo ng pang-aapi at pagsasamantala?

Sa ilalim ng pambansang demokrasya, iinam ang kalagayan sa paggawa ng mga manggagawa. Subalit mananatili silang alipin ng kapital - mga sahurang alipin na binubuhay lamang para lumikha ng yaman na hindi sa kanila.

Sa sosyalismo na tinitindigan ng BMP, ipapalit ang isang sistema na walang pagsasamantala at pang-aapi sa sinuman. Isang sistema na magtataglay ng sumusunod na katangian:

1. Lipunang walang mga uri. Lipunan na hindi hinahati, hindi sinisino o kinikilala ang tao sang-ayon lamang sa uri niyang kinalalagyan.

2. Lipunang walang imperyalismo at imperyalistang pagsasamantala. Lipunang wawakas sa kapitalismo at kapitalistang pagsasamantala.

3. Lipunang walang pribadong pagmamay-ari ng mga kasangkapan sa produksyon. Lipunang nakapundar sa sosyal na pagmamay-ari ng mga kasangkapan at mga produktong nililikha nito.

4. Lipunang hindi pinatatakbo ng 'free market' o nakapundar lamang sa tubo at paghahangad ng limpak na tubo. Lipunang nakaplano ang ekonomiya sang-ayon sa layuning ipagkaloob ang lahat ng pangangailangan ng tao.

5. Lipunang ang estado ay pinatatakbo ng mga manggagawa. Lipunang ang buong populasyon ay bahagi ng armadong hukbo ng bayan.

6. Lipunang ipinatutupad ang ganap na demokrasya sa pamamagitan ng direktang partisipasyon ng bawat tao sa gobyerno at sa lahat ng usaping hinaharap ng lipunan.

7. Lipunang ipagkakaloob ang lahat ng pangangailangan ng tao - trabaho sa lahat, libreng pabahay, libreng edukasyon sa kabataan, libreng gamot at pangangalaga sa kalusugan, at marami pa. Ang mga ito ay hindi pribilehiyo kundi karapatan ng bawat mamamayan.

8. Lipunang ang mga pagawaan ay patatakbuhin ng mga manggagawa mismo (workers' self-management).

9. Lipunang ganap na magpapalaya sa kababaihan mula sa pang-aapi sa pagawaan at sa loob ng tahanan.

10. Lipunang bibigkis sa pinakamalawak na pagkakaisa ng buong sangkatauhan.

Pahayag ng mga Prinsipyo (KPML)

mula sa Saligang Batas ng KPML, Artikulo 2

Seksyon 4. Bilang sosyalistang organisasyon, itinatakwil ng KPML ang pribadong pagmamay-ari ng mga kasangkapan sa produksyon, dahil ito ang pinag-uugatan ng malaganap na kaapihan, kahirapan at pagsasamantala ng tao sa kapwa tao.

Seksyon 8. Naniniwala ang KPML na maaaring baguhin at lumaya ang mamamayan sa kahirapan at kawalang katarungan kung ganap na maitatayo ang isang sosyalistang lipunan at paglikha ng yaman na aariin ng lahat sa halip na iilan lamang at magkaroon ng tunay na kasaganaan para sa lahat ng mamamayan.

Seksyon 9. Naniniwala ang KPML na ang isang sosyalistang kaayusan ay matatamo lamang sa pamamagitan ng mahigpit na pagkakaisa, sama-sama at tuloy-tuloy na pagkilos ng mga maralita ng lunsod, ng mga manggagawa, at ng buong sambayanan.

Mula sa Praymer ng PLM (Partido Lakas ng Masa)

7. Bakit partido ng sosyalismo?

Naniniwala ang PLM na ang kapitalismo ay isang bulok na sistema na dapat lamang palitan ng sistema ng sosyalismo. Ang kapitalismo ay isang sistema na nakapundar sa tubo at paghahangad ng kapitalista ng limpak-limpak na tubo, nakapundar sa pag-aari ng iilan sa kasangkapan para sa paglikha ng yaman at ng lahat ng yamang nalilikha nito, nakapundar sa pagkakahati-hati sa tao sa mga uri (mayaman at mahirap, may pag-aari o wala).

Ang sosyalismo ang kabaligtaran nito. Isang sistema na nakapundar sa pagtugon sa lahat ng pangangailangan ng tao, sa pag-aari ng lahat ng lahat ng kasangkapan sa paglikha ng yaman at ng yamang nalilikha nito, at ang pagbabaklas sa anumang pag-uuri sa mga tao na nagnanakaw ng kanilang dignidad at seguridad sa lipunan.

Ang sosyalismo rin ang kumakatawan sa internasyonalismo, sa tunay na pakikipagkapatiran ng mga manggagawa at anakpawis sa mga manggagawa at anakpawis ng buong mundo. Binabaklas nito ang sistema ng pagkakanya-kanya o pag-iisip lamang ng mga tao sa batayan ng sariling interes, sariling grupo, o sariling bayan. Ang sosyalismo ay pagsasama-sama ng lahat para itayo ang makatarungan at masaganang kaayusan na wawakas sa imperyalista, kapitalista at lahat ng anyo ng pagsasamantala at pang-aalipin sa daigdig.